15-16 Haziran’ı Hatırlayın!
İşçilerin, emekçilerin Kavel ve Paşabahçe direnişleriyle “buradayız!” dediği yıllardı. 15-16 Haziran 1970’te, İstanbul/Gebze, Kocaeli, Kartal, Topkapı, Eyüp Kağıthane, Bakırköy gibi ilçelerden, iş bırakarak sokağa çıkan on bine yakın işçi neden iş bırakılması gerektiğini tüm diğer işçilere anlatıyor ve hızla çoğalarak hep birlikte sokağa çıkıyordu.
2 gün boyunca çıkarılmak istenen sendikalarla ilgili kanun teklifini protesto eden yaklaşık 75.000 emekçi, fabrikalardan çıkıp ayağa kalkarak zamanın iktidarına unutamayacakları bir ders vermiş, sendika değiştirmeye müsaade etmeyen teklifi egemenlerin başına çalarak tarihsel bir kazanım elde edilmiştir.
O günlerden günümüze doğru gelindiğinde, emek mücadelesinde kazanılmış haklar her fırsatta tırpanlanmaya çalışılmakta ve sendikalılaşmanın önüne geçilerek işçilerin birliğine engel olunmaktadır.
TÜSİAD’ıyla MÜSİAD’ıyla, işveren sendikasıyla “kendisi için patron sınıfı” olmayı pek önemseyen sermayedar, biz işçilerin emekçilerin ise ayrı gayrı olmasını, kendinde sınıf kalmasını her nedense çok istemekte; bitmek tükenmek bilmeyen oyunlarla, kah ayrımcılık, kah liyakat, olmadı işten çıkarma tehditleriyle emekçilerin “kendisi için işçi sınıfı” olmasını sürekli engellemektedir.
Emeğini satarak geçinmekten başka bir yaşama çaresi olmayan işçiler olarak biz mühendis, mimar ve teknik elemanlar da sendikasız, mesai ücretsiz, hafta sonu dahil çalışmaya mahkum edilmekte oysa büyük bir kısmımız işsiz, “yedek işçi ordusu” olarak bekletilmektedir. Artan rekabetle yeni iş bulanlarımız, işverenler tarafından ilk 3 ay ücretsiz çalışmaya, ayda 1gün tatile, yurtdışı projelerde yılda sadece 2 hafta tatile zorlanmaktayız.
Ey işverenler! Sabrımızı zorlamayın, 15-16 Haziran’ı hatırlayın.
İşçiler, emeğiyle geçinenler ise umutsuzluğa düştüğünüzde 15-16 Haziran’ı hatırlayın.
Toplumcu Mühendisler ve Mimarlar Meclisi